Αυχενική Σπονδύλωση

Τι είναι η αυχενική σπονδύλωση;

Η αυχενική σπονδύλωση είναι μια εκφυλιστική αλλοίωση της αυχενικής μοίρας, η οποία βρίσκεται στη σπονδυλική στήλη. Ουσιαστικά, πρόκειται για οστεοαρθρίτιδα των αυχενικών αρθρώσεων και χαρακτηρίζεται ως στένωση του σπονδυλικού σωλήνα στο επίπεδο του αυχένα.

Η αυχενική σπονδύλωση οφείλεται στα εξής:

• Σε εκφυλισμό του μεσοσπονδυλίου δίσκου.
• Σε υπερτροφία των αρθρώσεων.
• Στη δημιουργία οστεόφυτων.

Όλα αυτά οδηγούν στο να περιοριστεί ο χώρος στον οποίο βρίσκονται οι νευρικές ρίζες και ο νωτιαίος μυελός. Ως αποτέλεσμα, μειώνεται η κατάλληλη αιμάτωσή τους.

Η συγκεκριμένη πάθηση παρατηρείται και στα δύο φύλα, ενώ συνήθως εκδηλώνεται σε άτομα άνω των 50 ετών. Επίσης, η αυχενική σπονδύλωση έχει τουλάχιστον τρία επίπεδα.

Ποια είναι τα αίτια που προκαλούν την αυχενική σπονδύλωση;

Τα σημαντικότερα αίτια εμφάνισης της αυχενικής σπονδύλωσης περιλαμβάνουν την ύπαρξη ιστορικού κακώσεων, όπως για παράδειγμα:

• Θλάσεις στην περιοχή του αυχένα.
• Διαστρέμματα στην περιοχή του αυχένα.
• Κατάγματα στην περιοχή του αυχένα.

Συχνά, τέτοιου είδους κακώσεις οδηγούν σε φθορά στις σπονδυλικές αρθρώσεις, προκαλώντας την πάθηση της σπονδύλωσης.

Ποια συμπτώματα παρουσιάζονται στην αυχενική σπονδύλωση;

Γενικά, στην αυχενική σπονδύλωση εκδηλώνονται τα εξής συμπτώματα:

• Συχνός και έντονος πονοκέφαλος
• Αυχεναλγία
• Δυσκαμψία του αυχένα
• Πόνος στην περιοχή των χεριών
• Αστάθεια κατά τη βάδιση
• Δυσκολία στις λεπτές κινήσεις των χεριών (π.χ. γράψιμο)
• Μούδιασμα χεριών

Μέσω των συμπτωμάτων, ένας εξειδικευμένος ιατρός με πολυετή εμπειρία έχει την ικανότητα να προχωρήσει στη διάγνωση, πάντα σε συνδυασμό με τις κατάλληλες απεικονιστικές εξετάσεις. Ο νευροχειρουργός Παντελής Παπανικολάου, τον οποίο εμπιστεύονται εδώ και χρόνια αμέτρητοι ασθενείς με πολύ θετικά αποτελέσματα, είναι εδώ προκειμένου να οδηγήσει τον κάθε ασθενή στην καταλληλότερη για αυτόν θεραπεία.

Πώς γίνεται η διάγνωση για την αυχενική σπονδύλωση;

Προκειμένου να γίνει ολοκληρωμένη διάγνωση για την αυχενική σπονδύλωση, είναι απαραίτητο να πραγματοποιηθεί κλινική εξέταση. Φυσικά, χρειάζεται να εξεταστεί και το ιατρικό ιστορικό του ασθενούς. Απαραίτητες είναι και οι απεικονιστικές εξετάσεις, όπως για παράδειγμα οι ακτινογραφίες, η αξονική και η μαγνητική τομογραφία. 

Τέλος, ιδιαίτερα σημαντικό είναι και το ηλεκτρομυογράφημα, καθώς μέσω αυτού καθορίζεται η εκφύλιση της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης.

Ποιες επιπλοκές παρουσιάζονται εξαιτίας της αυχενικής σπονδύλωσης;

Όσον αφορά τις επιπλοκές που παρουσιάζονται εξαιτίας της αυχενικής σπονδύλωσης, μια από αυτές είναι συνήθως η δυσκολία της κινητικότητας του ασθενούς. Επίσης, είναι πιθανό να παρουσιαστεί και δυσκολία στην εκτέλεση καθημερινών κινήσεων και δραστηριοτήτων, κάτι που οφείλεται στα έντονα συμπτώματα.

Ποια είναι η καταλληλότερη θεραπεία για την αυχενική σπονδύλωση;

Υπάρχουν 2 τύποι θεραπείας για την αυχενική σπονδύλωση:

• η συντηρητική θεραπεία και 
• η χειρουργική θεραπεία.

1. Συντηρητική Θεραπεία:

Αρχικά, στα πρώτα στάδια της αυχενικής σπονδύλωσης, συνήθως ακολουθείται η συντηρητική θεραπεία. Περίπου το 90% των ασθενών που ακολουθεί τη συντηρητική αντιμετώπιση παρουσιάζει άμεση ανακούφιση μέσα σε έναν μήνα περίπου. Φυσικά, υπάρχει ιατρική παρακολούθηση και ο ιατρός συστήνει ειδική φαρμακευτική αγωγή με λήψη αντιφλεγμονωδών φαρμάκων, αναλόγως την περίπτωση του ασθενούς.

Επίσης, η ανάπαυση συμβάλλει σε σημαντικό βαθμό στο να περιοριστούν τα συμπτώματα. Επίσης βοηθητική είναι και η παράλληλη τοπική εφαρμογή ζεστού και κρύου στην περιοχή που πάσχει. Ακόμα, η φυσικοθεραπεία, η οποία περιλαμβάνει τη χρήση των απαραίτητων μηχανημάτων και τις κατάλληλες ασκήσεις, συνεισφέρει στην ανακούφιση του πόνου από αυχενική σπονδύλωση, και μάλιστα μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα.

2. Χειρουργική Θεραπεία:

Οι περιπτώσεις κατά τις οποίες ο ασθενής εξακολουθεί να εμφανίζει συμπτώματα, όπως για παράδειγμα έντονο πόνο στον αυχένα και στα άνω άκρα, τότε συνίσταται η χειρουργική αντιμετώπιση. Συνήθως, η χειρουργική αντιμετώπιση που προτιμάται είναι η πρόσθια αυχενική δισκεκτομή και σπονδυλοδεσία. Πιο συγκεκριμένα, μόλις γίνει η γενική αναισθησία στον ασθενή, τότε αφαιρείται ο πάσχοντας δίσκος και αντικαθίσταται από ένα κομμάτι οστού. Το συγκεκριμένο οστό προέρχεται από τον πύελο, δηλαδή την λεκάνη, του ασθενούς, ή εναλλακτικά από την τράπεζα οστού.

Μέσω της συγκεκριμένης τεχνικής, αφαιρούνται τα οστεόφυτα και ο δίσκος, τα οποία ασκούν πίεση στο νωτιαίο μυελό. Συγχρόνως, ακινητοποιείται το μεσοσπονδύλιο κενό, καθώς τοποθετούνται μοσχεύματα και πλάκα.